خوب است که همه چیز را ننویسم؛
دردهایم را، غصههایم را، شبهای پر از تنهاییم را.
اگر بنویسم میماند؛ آن غم برای همیشه ثبت میشود و هروقت بخوانمش لحظههایش برایم تداعی میشود.
برای من که فراموشکاری از ویژگیهای بارز ِ شخصیتم شده است.
ننوشتن ِ بعضی حسها بهترین راه برای حفظ ِ قدری آرامش در آینده است...